Filmy relacja rodzinna, kolaboracja

Sympatyczny lecz niezamożny Guido zakochuje się w pięknej Dorze. Dziewczyna jest dla niego niedostępna jak księżniczka - pochodzi bowiem z bogatej rodziny i jest zaręczona z pewnym gruboskórnym urzędnikiem. Guido wprowadza w życie najbardziej szalone pomysły byle tylko zwrócić na siebie jej uwagę. Gdy w końcu mu się to udaje, jego szczęście burzy wybuch wojny. Guido znowu wykorzystuje swą wyobraźnię i poczucie humoru, by oszczędzić swoim bliskim wojennego koszmaru.

Józef (Polívka) oraz jego żona, Maria (Šišková), wiodą swój żywot pod reżimem Nazistów, podczas gdy ich żydowski sąsiad (Kassai) pojawia się w mieście po ucieczce z obozu. Para niechętnie zgadza się ukrywać młodego człowieka w małym ciasnym pokoju, niewygodna umowa pomiędzy nimi trwa przez kilka lat, cała trójka uczy się żyć w codziennym strachu przed odkryciem i skazaniem.

W 1930 roku w Paryżu Léon Galipeau (Michel Galabru), lekarz ogólny o wątpliwych kompetencjach, bada Louisa Martineta (Michel Serrault), 59-letniego kawalera. Przekonany, że jego wycieńczony pacjent ma najwyżej dwa lata życia, Galipeau przekonał swojego brata Émile'a (Jean-Pierre Darras), by nabył wiejski dom należący do Martineta w małej wówczas wiosce rybackiej: Saint-Tropez. Obaj bracia, pewni swoich interesów, zgadzają się nawet na indeksowanie dożywotniej renty według wartości, jak sądzą, bez przyszłości: w aluminium. Z biegiem lat Martinet nie tylko ma oko, ale także odzyskuje wigor i entuzjazm pod prowansalskim słońcem. Była to era boomu lotniczego: ceny aluminium rosły, renty dożywotnia rosły w nieskończoność, a rodzina Galipeau zniecierpliwiła się. Zmęczona czekaniem, aż Martinet umrze, snuje plany pozbycia się kłopotliwego rencisty. Niestety, z pomocą wydarzeń (II wojna światowa, Exodus, okupacja niemiecka, potem czystki) próby Galipeausów w celu wyeliminowania Louisa niezmiennie zwracają się przeciwko nim. Jeden po drugim, Galipeausy umierają pod zawsze szczerym spojrzeniem mężnego emeryta, stulatka.

Poprzez wspomnienia z dzieciństwa podczas okupacji niemieckiej Charles Matton przywołuje atmosferę tej epoki odczuwaną przez dziecko. Czerwiec 1940 rok. Wehrmacht zarekwirował dom, w którym mieszka Pierre (Jean-François Balmer), jego żona Magdeleine (Caroline Silhol), ich syn Charles (Léonard Matton). Wtedy zaczyna się dziwne współżycie: z jednej strony francuska rodzina z dwiema służącymi, Louise (Cécile Vassort) i Leą (Béatrice Avoine), i piękna żydowska nauczycielka, którą wszyscy nazywają Mademoiselle (Magali Leiris). Z drugiej strony niemieccy okupanci: fanatyczny Krantz (Burghart Klaußner) i uczciwy Karl (Thomas Huber). Głęboka przyjaźń wkrótce połączy Charlesa i Karla. Ale zagrożenia niepewnej przyszłości podważają ich związek. Lata mijają, a Karl musi wyjechać na front rosyjski. Pisze całą grozę wojny swojemu młodemu przyjacielowi. Charles potajemnie czyta zakazane listy, które palą jego niewinność i sprawiają, że dzień po dniu staje się bardziej dojrzały.